Dnia 1 marca 1945 roku nastąpiło otwarcie Publicznej Szkoły Powszechnej; pierwszym kierownikiem został pan Franciszek Pokojski – absolwent Państwowego Seminarium Nauczycielskiego w Lubawie; piastował to stanowisko do 1 czerwca 1946 roku. Lekcje nadal odbywały się tylko w dwóch klasach czerwonej szkoły. Brakowało sprzętu szkolnego i pomocy naukowych (zachowało się tylko klika map, które w czasie wojny były przechowywane przez miejscową ludność). Do szkoły uczęszczało 88 uczniów, pobierających naukę w czterech oddziałach. Dnia 3 maja 1945 roku nad jeziorem Gil zorganizowano pierwszą po wojnie uroczystość szkolną z tańcami i śpiewem pieśni ludowych, upamiętniającą uchwalenie Konstytucji 3 Maja. Zakończenie roku szkolnego odbyło się 13 lipca 1945.

Dnia 4 września naukę rozpoczęło 98 uczniów, a 30 zostało zwolnionych z obowiązku szkolnego. Powstał piąty oddział. Oprócz książki do języka polskiego nie było żadnych podręczników. W ciągu roku szkolnego zostały zorganizowane dwie uroczystości: Gwiazdka Szkolna i Święto 3 Maja.

 

Dnia 1 czerwca 1946 roku nowym kierownikiem szkoły został pan Aleksander Maliszewski, który pracował na tym stanowisku do sierpnia 1955 roku. W roku szkolnym 1946/1947 uczęszczało 83 uczniów. W znacznym stopniu zwiększyła się liczba podręczników. Dnia 29 września 1946 roku z okazji Dnia Spółdzielczości zorganizowano sklepik szkolny. Również w 1946 roku utworzono Koło opieki nad dziatwą. W tym roku szkolnym obchodzono Święto Lasu i Gwiazdkę Szkolną. Dnia 1 maja 1947 roku po raz pierwszy zorganizowano uroczystą akademię z okazji Święta pracy; natomiast nie przygotowano już szkolnych obchodów Święta 3. Maja.

 

W kolejnym roku szkolnym 1947/48 dzięki aktywności rodziców (wystawili z dziećmi przedstawienie „Chcemy własny sztandar mieć”) poprawiła się baza placówki – za uzyskane pieniądze (9500 zł) zakupiono książki do biblioteki i pomoce naukowe do fizyki. Udzielono też pomocy biednym dzieciom, kupując im przybry szkolne. W lutym 1948 roku powstało szkolne koło Polskiego Czerwonego Krzyża, którego opiekunką została pani Janina Goździewska (w Jamielniu uczyła do czerwca 1954 roku), która pracowała wówczas z kierownikiem szkoły – panem Aleksandrem Maliszewskim. Tego roku uroczystą akademię z okazji 1 maja poprzedziły prace społeczne uczniów, którzy przełożyli bruk przy szkole. Zorganizowano też Dzień Lasu.

Z wydarzeń z roku szkolnego 1948/49 kronika odnotowała tylko cztery: 15 grudnia odbyła się akademia z okazji zjednoczenia partii robotniczych PPR i PPS, a 21 stycznia 1949 roku obchodzono po raz pierwszy rocznicę (czwartą) wyzwolenia Jamielnika. Dnia 26 czerwca 1949 roku na placu Zarządu Gminnego w Gryźlinach odbył się Dzień Wychowania Fizycznego (za udział w zawodach uczniowie otrzymali piłkę siatkową), natomiast 1 maja 1949 roku w ramach czynu pierwszomajowego zorganizowano Szkolną Kasę Oszczędności, której opiekunem został kierownik szkoły pan Aleksander Maliszewski.

 

 

Dzień Wychowania Fizycznego - 1949 rok

 

 

W roku szkolnym 1955/56 kierownictwo szkoły objęła pani Anna Dropa, która funkcję tę pełniła do czerwca 1971 roku. W 1958 roku nauczyciel pan Wacław Karbowski (pracujący w Jamielniku od 1957 roku), założył w szkole drużynę Związku Harcerstwa Polskiego im. Fryderyka Chopina.

 

3 DH im. Fryderyka Chopina na zakończenie roku szkolnego 1969/70

 

 

 

Pani Anna Dropa i pan Wacław Karbowski wraz z gronem pedagogicznym.

 

W 1959 roku siedmioklasowa szkoła w Jamielniku liczyła 120 uczniów, a pomieszczeń bardzo mało. Były tylko dwie izby lekcyjne, trzecia to dawny pokój nauczycielski, a czwarta prowizoryczna – urządzona z dawnej pracowni. Klasy były tak ponure i zimne, że zimowa porą dzieci często musiały siedzieć na lekcji w płaszczach. W tej sytuacji budowa nowej szkoły stała się koniecznością. Wówczas kierowniczka szkoły pani Anna Dropa rozpoczęła w tym kierunku starania.

Pierwsze pieniądze (120 000 zł) zdobyto ze sprzedaży 2ha gromadzkiego lasu (początkowo kwota ta miała być przeznaczona na wybudowanie wiejskiej świetlicy). Po zaakceptowaniu przez jamielniczan pomysłu budowy szkoły powołano Komitet Rozbudowy Szkoły, następnie uzyskano zgodę od pana Sikory – Kuratora Okręgu Szkolnego w Olsztynie na budowę szkoły w czynie społecznym. Dnia 26 września 1959 Przedsiębiorstwo Budowlane z Olsztyna rozpoczęło prace, które trwały rok. Dnia 7 września 1960 roku nastąpił odbiór nowej szkoły, a 15 września 1960 roku uroczyste otwarcie. Wokół budynku posadzono drzewa, zakupiono dużo sprzętu szkolnego, pomocy dydaktycznych.

 

Nowy budynek szkoły oddany do użytku w 1960 roku

 

 

W roku szkolnym 1961/62 skierowano do tutejszej szkoły uczniów z Gryźlin i Wonny, ponieważ w Jamielniku powstała szkoła zbiorcza, licząca 130 uczniów. Jesienią 1961 roku młodzież brała udział w wykopkach ziemniaków w Państwowym Gospodarstwie Rolnym (PGR) w Bagnie, a zarobione pieniądze przeznaczono na wycieczkę (wyjazdy na wykopki odbywały się co roku – do lat osiemdziesiątych). Od 15 sierpnia 1963 roku do 3 października 1963 roku trwał remont kapitalny starej czerwonej szkoły. Położono nowy dach z dachówki; przemurowano kominy; w izbach lekcyjnych i mieszkalnych położono nowe podłogi; wymieniono 8 drzwi, 7 okien i 7 pieców. Nałożono też nowe schody na piętro, kamienne schody przy wejściach pokryto betonem, a chodniki wokół szkoły uzupełniono płytkami. W całym budynku wykonano też roboty malarskie. W końcu października 1963 roku wybudowano drewutnię o wymiarach 3 x 4 m.

Rok szkolny 1964/65 przyniósł zmiany w nauczaniu – powstały tzw. klasy łączone (klasa II z III i V z VI). Niestety znów było ciasno, ławki stały przy ścianach. Liczba uczniów w szkole wynosiła 145. Dnia 1 września 1965 roku do tutejszej szkoły uczęszczało 135 uczniów. Po raz pierwszy od 1 grudnia 1965 rozpoczęto dożywianie dla dzieci, które otrzymywały codziennie gorącą herbatę. Reforma szkolnictwa w 1966 roku spowodowała reorganizację szkoły 7 – klasowej na 8 – klasową. Uczniowie klasy VII, którzy do 1 lipca 1966 roku nie skończyli 14 lat, przeszli do klasy VIII i dopiero za rok ukończyli szkołę podstawową.

We wrześniu 1967 roku do szkoły uczęszczało 157 uczniów, ich liczba w klasach była bardzo zróżnicowana (w kl. IV- 10 uczniów, w kl. VII – 31 uczniów). Wiosną uczniowie wyjeżdżają sadzić las na nieużytkach, a zarobione pieniądze przeznaczają na wycieczkę (sadzenie drzewek odbywało się też w lasach następnych).